In de wolken van Rio de Janeiro

  • Cristo Retendor Rio
  • Rio Favela
  • Brasil Santa Theresa
  • Rio de Janeiro zonsondergang
  • Botafogo strand en Sugar Loaf mountain
  • Machweg met Abi
  • Rio - fruit op elke straathoek
  • Rio in de wolken

In de wolken van Rio de Janeiro

We zijn in de wolken van Rio. Wanneer we de Cristo Retendor bezoeken kunnen we helaas niet van het wereldberoemde uitzicht genieten. Al mijmerend kijken we beiden op de hoogte van het standbeeld over de wolken uit naar een glimpje strand en stad. Onder ons horen we de aapjes en volgels in het regenwoud tekeergaan: een moment van rust tijdens ons bliksembezoek van 3 dagen. Zijn er meer plekken op aarde waar natuur en strand zo mooi met de stad verweven zijn vraag ik me af. De volgende ochtend schijnt de zon weer volop, maar het radertje in mijn hoofd is niet meer te stoppen. Al dromend zeg ik tegen Chris: zou het? Zou dit dè plek kunnen zijn waar we naar zoeken?

Rio op de bucket list

Het is vooral aan Chris te danken dat we Brazilië bezoeken tijdens deze wereldreis. Bij het opstellen van de bucket list riep hij enthousiast ‘Ik wil naar Rio! Mooie borsten en billen in kleine bikini’s…’ Voor de grap, maar zoals altijd luister ik goed naar hem ;-), dus voilà! Daar zijn we. Slapen in Rio is duur, voor de gelegenheid verruilen we daarom de pousada voor een hostel. Wel een eigen kamer, maar gezien het beperkte aantal uren dat we er hebben geslapen, had dat niet gehoeven.

Samen met Abi, een Filipijnse die in Zwitserland woont en een paar maanden op reis is in Zuid-Amerika, trekken we er direct na aankomst op uit. Abi hebben we leren kennen in Puerto Iguazu en via het Couchsurfing platform legt ze overal waar ze komt contact met locals. Zo ook in Rio en wij mogen mee. De hele middag lopen we samen met een Braziliaanse kinderarts door de wijken Botafogo, Ipanema en Leblon. We krijgen enorm veel te horen over de historie, zien plekken die we anders niet zouden kunnen zien en kunnen hem de oren van het hoofd vragen over hoe het is om in Rio te wonen. Een beter welkom in de stad hadden we ons niet kunnen wensen.

Samba do Brasil

Met de metro en taxi hebben we in de overige tijd veelal met z’n drieën de belangrijkste bezienswaardigheden gezien, maar Rio is toch weer zo’n plek die je vooral moet beleven. Voor ons betekende dat het eten van feijoada, een bonenschotel, en picanha, een nog lekkerder stuk rundvlees dan ossenhaas. Uiteraard op plekken waar vooral locals komen. Maar de absolute high light was toch wel een avondje samba dansen. Het voordeel van slapen in een hostel is dat er meestal jonge mensen werken die je van goede tips kunnen voorzien. Op zaterdagavond gingen wij dus op naar Lapa, een bohemian uitgaansbuurt met diverse sambaclubs. Door jongeren wordt deze wervelende dans bijna alleen nog maar rondom carnaval gedanst, maar de muziek is en blijft onlosmakelijk met Brazilië verbonden. In de club waar wij belandden troffen we een smeltkroes van alle leeftijden die volop van de muziek genoot. Het dak ging eraf, maar helaas hebben we geen foto’s of filmpjes om te delen. De camera en telefoon hadden een avondje rust op een veiligere plek. Chris en ik bakten niet veel van het dansen, al hielpen de caipirinhas wel om de heupen los te krijgen. Overigens genoeg bereidwillige Braziliaanse mannen en vrouwen die ons de moves wel wilden leren.

Het voornemen van ‘s avonds een vent, ‘s ochtends een vent was even moeilijk, maar toch gingen we de volgende dag weer vroeg op pad. Een verblijf in Rio is namelijk niet compleet zonder de stranden te bezoeken. En ik had nog een belofte aan Chris na te komen… Al kokosnoten drinkend hebben we gefascineerd gekeken naar de sportende mensen op het strand. Overal zagen we rond zonsondergang bootcampclubjes aan de slag gaan. Hoe fijn zo’n strand als voortuin! Toch was Chris teleurgesteld. Er waren meer mannelijke wasbordjes om naar te kijken dan mooie vrouwen, gna gna…

Jammergenoeg was onze vlucht het binnenland in al geboekt en konden we ons verblijf niet verlengen. We hadden graag net als in Buenos Aires langer gebleven om echt van het leven in de stad te proeven. Maar we komen terug, misschien ooit voor langere tijd. Het zaadje is geplant, dus wie weet, deze wereldreis is er uiteindelijk ook gekomen.

1 reactie

  1. Geplaatst door Marianne op Beantwoorden

    Wow, wat een verslag…… ik bespeur iets……… als jullie gaan verhuizen, kom ik bij jullie wonen, hoor! (haha) ♡

Plaats je reactie

[google-translator]