Kokosnoten kraken in Tioman

Wie droomt er nu niet van een hutje op een paradijselijk strand waar zo weinig te doen is dat er weer eens boeken worden uitgelezen, een beachtennisset tevoorschijn komt en je 10 uur per nacht slaapt? Na enerverend Singapore en bouwplaats Johor Bahru, is dit precies wat we zoeken. We reizen af naar Tioman, een eiland voor de kust van zuid-oost Maleisië dat gezien de bezoekersaantallen bepaald niet aan eerdergenoemde omschrijving voldoet. Tenminste, niet als je in een van de dorpjes verblijft waar de veerboot stopt. Op een van die plekken gaan we wel van boord, maar alleen om een 4×4 jeep te regelen en door de jungle naar het enige strand aan de andere kant van het eiland te rijden. We zijn op weg naar Juara, niet onbewoond, maar in deze tijd van het jaar wel heel rustig. In de prachtige door jungle omgeven baai is een klein dorpje met een school en moskee, 1 winkel, een paar eethuisjes en verschillende bungalows of hutten voor toeristen.

Rustieke romantiek?

De omgeving is prachtig en de term rustiek multi-interpretabel. Onze door anderen veelgeprezen strandhut is mooi van buiten, maar vanbinnen naar onze smaak wel erg rustiek. Ja, we kijken uit op zowel een rivier met jungle en aapjes aan de ene kant en de zee aan de andere kant. Heel romantisch. Maar het heeft een keerzijde. Onze hut heeft geen ramen en geen horren tegen de muggen, slangen en kakkerlakken. We krijgen dus zeker gezelschap in ons bed van anderhalfpersoonsformaat. Er is gelukkig wel een koudwatervoorziening die een douche voor moet stellen, op dezelfde vierkante meter als de wc. Help, wat nu? Andere accommodaties waren volgeboekt of te duur. Het is laat op de middag en kunnen niet anders dan het voor een nachtje proberen. Over een paar weken zijn we in Afrika en het idee is dat we daar veel gaan kamperen, dus we might better get used to it!

We halen onze lakenzakken uit de boden van onze backpack en wonder boven wonder slapen we heerlijk. We vermoorden 1 duimgrote kakkerlak die graag kennis wilde maken met Chris, maar komen verder zonder kleerscheuren en muggenbulten de nacht door. In menig comfortabel bed van 1.80m breed liggen we elkaar in de weg, maar hier geen vuiltje aan de lucht. Overdag luieren we heerlijk op het strand. We kunnen snorkelen en kanoën, maar we dromen liever weg op het strand. Nog maar een nachtje blijven dan. De dag erna verloopt hetzelfde, behalve dan dat we een strandspel vinden en besluiten geen kokosnoten meer te kopen, maar ze zelf te leren openen. Tijdens het kamperen hoor je toch een beetje zelfvoorzienend te zijn? De oerman komt in Chris naar boven zodra hij de machete in zijn hand heeft. Het lijkt zo makkelijk als die fragiele vrouwtjes erop los hakken, maar in de praktijk valt het tegen. Spierballen worden gekweekt en tegelijkertijd denk ik bij elke kokosnoot die ik door hem krijg geserveerd, ‘wauw wat romantisch!’.

De keerzijde van het paradijs

Het plaatje zou compleet zijn als we elke avond bij een BBQ naar de sterren zouden kunnen staren en met ons voeten in het zand verse vis zouden kunnen eten. Past bij een rustiek paradijs, niet? Helaas, we vinden aan deze kant van Tioman alleen een paar restaurantjes die allemaal praktisch dezelfde menukaart hebben. Er wordt hier niets verbouwd en visvangst in de buurt van de beschermde kust is verboden. Ons menu bestaat uit niet veel meer dan nasi goreng met kip, curry van diepvriesgroente en een kleine verse tonijn op vrijdag wanneer er een vissersboot van buiten aanmeert. De smaak moet komen uit een van de Maggi sambal, ketchap of chili flesjes die op elke tafel staan. Alleen op verzoek krijgen we fijngesneden verse rode peper. Jammerlijk slecht als je je bedenkt dat we van tevoren visioenen hadden van zeebanketten.

Het mooie en relaxte voert gelukkig toch de boventoon en voor we het weten zijn we een week verder. Een verklaarbare trek in smakelijk Maleisisch en Chinees eten lokt ons uiteindelijk het eiland af. We gaan ons te goed doen aan een overdaad aan eten in culi-stad Melaka!