De stranden van Bali, onverwacht paradijselijk

  • Beach boys Amed
  • Padang padang beach
  • Surf dude hoge golven
  • Kookles Anis Harmony
  • Goedkope arbeid Harmony
  • Vriend Anis Harmony
  • Ons visgerecht
  • Impossible Villas
  • Zonsondergang kust Amed
  • Waterpaleis
  • Machweg met J&J
  • Zonsondergang hotelbed

De stranden van Bali, onverwacht paradijselijk

Paradijselijke stranden met wit zand en helder blauw water waar je zelfs in het diepe je tenen nog kunt zien. Dit beeld doemde jarenlang op wanneer ik mensen hoorde praten over Bali. Nu we meer dan 6 weken het eiland hebben verkend, kunnen we zeggen dat paradijselijk zeker de juiste benaming is, maar de omschrijving die ik aan dat woord gaf niet. Voor wit zand en helder water zijn de Filipijnen of Thailand betere bestemmingen. Op Bali vonden wij enorme golven, koraal op meters van het zwarte strand, sterke invloed van eb en vloed én een nieuwe liefde… Amed!

Surfbinken en hun groupies in Uluwatu en Padang Padang beach

Via via hoorden we dat er in het zuidelijke schiereiland van Bali mooie stranden waren en goede yoga studio’s. Op de bonnefooi gingen we op pad en vonden we Impossible villas. Een heerlijk klein resort met 7 bungalows en zwembad. Soms heb je dat plekken goed voelen en dit was er zo een. Van yoga kwam alleen niets meer terecht. Laziness werd het motto. Boeken lezen, zonnen en rondscooteren op zoek naar de beloofde stranden.

Authentiek Balinees is dit deel van het eiland niet, maar het hart van de surf community des te meer. Rondom het plaatsje Uluwatu zijn stranden waar ik niet meer dan een teen in het water durfde te steken. Golven, hoger dan ik me kon voorstellen, met surfers die maar al te graag hun kunstjes tonen. Leuk om naar te kijken, maar wij wilden ook onze portie zee. Gelukkig diende de oplossing zich aan in de vorm van Padang Padang beach. Prachtig zwembaar water. In theorie dat paradijs waar we naar zochten. Ware het niet dat elke centimeter van het kleine strand bezet was met sarongs van surfers die het even rustig aan deden. En niet te vergeten, busladingen Aziaten op een dagtripje die panisch in de schaduw probeerden te blijven. Leuk dus voor een middagje, maar daarna snel weer terug naar de oase van ons hotelletje.

Zonder tattoos, lange haren en six packs vielen wij natuurlijk totaal buiten de boot. Desalniettemin lieten we ons verleiden tot een avondje stappen. Daar stonden we dan, uitgenodigd door de Indonesische eigenaar van ons hotel met Chinese en Puerto Ricaanse medegasten op een feest dat je het beste kunt vergelijken met een Amerikaanse spring break party. Aanwezig: een paar honderd 18-25 jarige surfers uit voornamelijk de VS en Australië mét hun groupies, jonge en zeer schaars geklede chicks zoekend naar de knapste surfdude. Chris straalde als een kind in de snoepwinkel en keek zijn ogen uit. Hij had nog wat in te halen na de teleurstellende ervaring van de in bikini gehulde vrouwen in Brazilië.

Zwarte stranden en verse vis in Amed

Nu we toch zoekende waren naar de beste stranden, vonden we dat we de vulkanische noordoostkust ook een kans moesten geven. We hadden nog 6 dagen te vullen voordat we Chris zijn ouders in Ubud zouden ontmoeten en zonder verwachtingen reisden we met chauffeur richting Amed. Dit dorp is het eerste in de reeks kleine vissersdorpjes voorbij de voet van Bali’s grootste vulkaan, Gunung Agung. Je kunt er prachtig snorkelen en verrassend goed zwemmen in de heldere zee met zwarte stranden. Dit gebied is veel minder toeristisch en de visserij is nog steeds de belangrijkste inkomstenbron. Een kamer vinden die aan onze eisen en budget voldeed was midden in het hoogseizoen wel een uitdaging. Alle hotels die wij leuk vonden waren volgeboekt. We hebben twee keer moeten verhuizen, maar onze moeite werd wel beloond. Voor een schijntje sliepen we een aantal nachten in een kamer met een ondenkbaar mooi uitzicht op de zee. Vanaf onze privé veranda konden we de zonsopkomst zien en hebben we een nacht in de buitenlucht kunnen slapen. Er staat daarmee weer een nieuw vinkje op de bucket list!

Waar vissers zijn, vind je verse vis. En veel vissers zijn om van het toerisme te profiteren een restaurantje begonnen. Vis grillen kunnen ze wel, maar verwacht geen schone keuken of goed bereide Balinese familierecepten. Tenminste, dat was tot we Anis ontmoetten. Met Anis klikte het meteen. Ze runt een paar bungalows en een restaurant met een terrein waar ze haar eigen groente en kruiden kweekt. Na onze eerste maaltijd waren we verkocht. Anis is een van de weinige restaurateurs die we ontmoetten die het authentiek weet te houden. Ze spreekt goed Engels, kan koken als de beste en vertikt het om hamburgers, pasta en pizza op haar menu te zetten. Normaal gesproken zijn we nogal van de afwisseling als het om restaurants gaat, maar toen we Anis haar huisgemaakte sambals en groentegerechten hadden geproefd waren we verkocht. De resterende dagen hadden we nodig om de hele menukaart uit te proberen. Het Franse stel dat we leerden kennen was het met ons eens en samen met hen hebben we elke avond getafeld tot de lichten uitgingen.

Anis vond ons ook aardig en tijdens een kookles is het me gelukt om haar de recepten voor de sambals te ontfutselen. Ik moest er wel hard voor werken. Met een grote vijzel moest ik een voorraad voor het restaurant maken. ‘Use more passion’ kreeg ik steeds naar mijn hoofd geslingerd. De volgende dag had ik spierpijn en een dikke blaar in mijn hand. Echt alles is handwerk, een Kitchenaid komt er bij haar niet in. Dat is natuurlijk makkelijk gezegd, want arbeid is goedkoop en ze heeft dan ook flink wat meiden rondlopen die elke dag weer opnieuw snijden, malen en bakken.

50 dagen Bali

Samen met Chris zijn ouders zetten we de kers op onze heerlijke Bali-taart. Met hen brachten we onze laatste week op het eiland door. Gezellig en in stijl. Zowel in Ubud als in badplaats Sanur hebben we in een prachtig boutique resort geslapen en genoten van hun gezelschap. Zwemmen, wat rondrijden en vooral lang tafelen. Al vertellend realiseerden we ons hoeveel we eigenlijk hebben meegemaakt. 50 dagen hadden we nodig om echt bij te komen en Bali was hiervoor het gewenste paradijs. What’s next? Java! We gaan weer ouderwets backpacken. Nou ja, wel in Machweg stijl dan…

Plaats je reactie

[google-translator]