Streetfood, natuur en Hollandsche glorie op Java

Na 6 weken van relatieve luxe en luiheid op Bali, hebben we het backpacken weer opgepakt. We doorkruizen Oost-Java per trein, fietsriksja en pakken onze wandelschoenen weer eens uit. En oké, we splurgen nog steeds af en toe met een uitgebreid diner of een chauffeur. Een van de redenen waarom we Indonesië zo leuk vinden, de kwaliteit is goed en onze portemonnee heeft er niet al te veel onder te leiden.

High tech en traditie in Surabaya

Na een korte vlucht vanaf Bali komen we aan in de bruisende stad Surabaya. Meerbaanssnelwegen, moderne auto’s en hoge flatgebouwen. We zijn duidelijk in een economisch florerende stad. We slapen in een nieuw midrange stadshotel. Prima kwaliteit voor een zachte prijs. Ook al is dit deel van Indonesië overwegend Islamitisch, zien we veel modern geklede jongeren op sneakers en relatief weinig hoofddoekjes. Tegen onze verwachting in worden we om 5 uur ‘s morgens niet eens gewekt door de muezzin van de moskee.

Over straat lopen zit er niet in. Het lijkt wel een spelletje hink, stap, sprong wanneer we proberen de onafgedekte kuilen, dikke boomstammen en het langsrazende verkeer te omzeilen. Flaneren bewaren we voor later. Ook al is ons hotel centraal geleden, moeten we overal een taxi voor pakken. Bussen, trams of metro’s hebben ze niet. Niet heel toeristvriendelijk. Toch blijven we langer dan gepland. Deels omdat we nog geen idee hebben waar we heen willen, maar ook omdat de stad ons wel intrigeert. Er zijn praktisch geen toeristen en kunnen daardoor zonder toeristisch decor een tipje van de sluier van het echte Indonesische leven krijgen. We bezoeken de traditionele Arabische buurt waar we een paar decennia terug in de tijd worden geplaatst. We eten goddelijk lekker in seafood restaurants gerund door Chinezen en verbazen ons over de glitter en de glamour van de immense winkelcentra. Een mix van modern en traditioneel. We vinden het interessant om te zien dat het, in elk geval ogenschijnlijk, zo goed samengaat.

69 jaar Indonesische republiek in Malang

Met de lokale boemeltrein reizen we het binnenland in richting Malang. Dit is een relatief kleine stad waar nog veel gebouwen dateren uit de Nederlandse koloniale periode. Een goede plek om de nationale feestdag ter gelegenheid van de 69-ste verjaardag van de Indonesische republiek te vieren. Gemengde gevoelens krijg ik wel als we een oorlogsmuseum bezoeken. Wie dachten we vroeger wel niet dat we waren om als Nederland koste wat het kost de kolonie te willen behouden? Gelukkig ligt dat lang achter ons en worden we door de lokale bevolking met open armen ontvangen. Ook al komen hier vrij veel toeristen, we zijn een grotere attractie voor de vele jonge studenten dan andersom. Tig keer gaan we met ze op de foto, want net als in Nederland heeft ook hier iedereen zijn smartphone direct paraat.

Wederom worden we op culinair vlak niet teleurgesteld. Verbaasd zijn we als we op meerdere plekken een Nederlandse kaart zien met oud-Hollandsche gerechten. Deze laten op het speculaasje bij de thee na links liggen, want inmiddels hebben we de Javaanse keuken ontdekt. Een paar keer maken we de fout om bij een hip studentencafe te eten, maar op straat en de avondmarkt worden we niet teleurgesteld. We maken grote indruk als we ons net als de locals wagen aan soep met gemeen pittig gegrilde gehaktballen. Huilen moeten we, maar lekker!! Streetfood wisselen we af met culinaire mini-rijsttafels in een romantisch restaurant. We zijn onder de indruk en de smaakpapillen staan op scherp!

Brommend naar de Bromo

De al etend opgedane energie zetten we in op een trip naar de Bromo vulkaan. We nemen ons voor ons niet te laten verleiden tot een tour rondom de zonsopgang. Maar ja, je weet hoe dat gaat: gladde verkoper met een goed praatje en hupsakee: verkocht.

Precies om middennacht worden we opgehaald voor een zenuwslopende rit van 3 en een half uur naar het uitzichtpunt van de Bromo en nabijgelegen vulkanen. We rijden in een 4×4 over onmogelijke wegen en verdwalen midden op de hoogvlakte wanneer we door de mist het zandspoor van voorgangers niet meer kunnen zien. De chauffeur hangt uit het raam en wij krijgen het bloedheet van de spanning terwijl buiten de temperatuur toch echt het nulpunt nadert. Heelhuids komen we aan en horen we dat de zonsopgang nog minimaal een uur op zich laat wachten. Wat? Dan hadden we toch wel later kunnen vertrekken, denken we. We huren extra jassen tegen de kou, want onze winterkleren liggen lekker warm in Hong Kong. Met een kop thee in de hand en de camera paraat staan we in het duister te staren. Al snel wordt duidelijk waarom wij er al zo vroeg zijn. Steeds meer auto’s komen vanuit alle windrichtingen de berg op en het uitzichtpunt stroomt vol met mensen. Wij staan vooraan en zijn vastberaden nu ook de mooiste kiekjes van de vulkanen te schieten. Eerlijk is eerlijk, als de schemer zich aandient en de zon opkomt, is het uitzicht adembenemend. Je moet er een nacht voor overslaan, jezelf onderweg door elkaar laten schudden en je af kunnen sluiten voor de 30 andere talen die je om je heen hoort, maar we hadden het niet willen missen. De tocht sluiten we af met een klim naar de krater van de Bromo en een wandeling naar een waterval in de lagergelegen jungle. We zijn kapot, maar voldaan.

Van attractie naar attractie in Yogyakarta

Uitrusten van onze nachtelijke escapades kunnen we tijdens de 7 uur durende treinreis naar Yogyakarta. Het is alsof we dwars door een filmset rijden, zo mooi. Palmbomen, rijstvelden, kleine dorpjes en boeren met de typische rijsthoed op hun hoofd. Voor Yogyakarta nemen we 6 dagen de tijd. Al zoekend naar een wasserette komen we een aardige meneer tegen die ‘toevallig’ ook chauffeur is. We zijn nog steeds een beetje verwend en huren hem zonder twijfel in voor onze tripjes van de komende dagen. De absolute UNESCO highlights Borobudur en Prambanan bezoeken we in ons eigen tempo en op tijden die ons goed uitkomen. Dan maar wat meer Rupiah’s, maar we hoeven niet als sardientjes in een minibusje om vervolgens in een uur de tempels af te moeten werken. Onze aanpak blijkt succesvol. We bezoeken de Borobudur op vrijdagochtend. De dag waarop de meeste Indonesiers naar de moskee gaan en op het tijdstip dat de meeste zonsopgangsbezoekers net vertrokken zijn. Het is tijdens ons bezoek dus verbazingwekkend rustig bij de meest bezochte attractie van Java. Een dag later hebben we minder geluk bij Prambanan, maar toch maakt het de grootste Hindoe tempel van Zuidoost-Azië niet minder indrukwekkend.

De overige dagen vermaken we ons met een bezoek aan het paleis van de sultan, het zoeken van dat ene speciale saté babi standje dat we nooit hebben gevonden en het rondrijden op een becak, een fietsriksja. We zouden er zo voor tekenen ons verblijf te verlengen, maar ons visum verloopt en we moeten nu echt het land uit. Eigenlijk willen we nog veel meer zien van dit gastvrije land met 17.000 eilanden. Door onbekende straatjes struinen, bij straatstalletjes eten en midden in de nacht opstaan voor een excursie werkt verslavend. Reizen geeft je een adrenalinekick en we willen er steeds meer van. Next op de planning staat Singapore voor een flinke dosis moderne-stad-gevoel. En daarna? We ontvangen graag tips voor Maleisië!