Terug in de tijd in El Chalten

Gedurende de drie uur durende busrit zien we aan de ene kant van de weg de oneindige droge graslanden met hier en daar wat vee. Het verbaast ons dat alle stukken land omheind zijn, want huizen zijn in de omgeving niet te bekennen. Aan de andere kant van de weg zien we de ijsvelden en besneeuwde bergtoppen steeds dichterbij komen. Een grote gletsjer mondt uit in een meer vlak voor de bus met een grote bocht het dorp El Chalten in rijdt, onze verblijfsplaats voor 6 dagen.

Om meerdere redenen hebben we het gevoel dat we tot de kern komen van hetgeen we zochten op onze Patagonië reis. Het gebied is ongeveer zo groot als Spanje en Frankrijk bij elkaar en per bestemming in dit immense gebied, worden we meer geraakt door de natuur en de vriendelijkheid van de mensen die er wonen.

Zonder footprint de natuur in

El Chalten ligt aan de noordkant van nationaal park los Glaciares, vertaald de Gletsjers. Een door UNESCO beschermd gebied waarin 47 grote gletsjers huizen afkomstig uit het grootste ijsgebied na Groenland en Antarctica. Indrukwekkend, mooi, gigantisch, absurd, zijn eigenlijk nog niet de juiste woorden om de uitzichten mee te beschrijven. Je ziet duidelijk dat niet de mens, maar de natuur hier nog de baas is. Gelukkig wordt er alles aan gedaan om dat zo te houden.

Alle bezoekers van het dorp worden voordat ze het dorp morgen bezoeken van de weg geplukt door een parkwacht die je vertelt wat de regels zijn ten aanzien van je ‘footprint’. Geen afval, dus ook geen WC-papier of bananenschillen in het park achterlaten, niet je behoeften doen binnen 100m van een meer of beekje en zeker geen sigaret opsteken in het bos. Eerst lijkt het wat raar, maar je went er snel aan. De moeite van het de hele dag lopen met je eigen afval wordt beloond op het moment dat je je drinkwater direct en lekker ijskoud uit een beekje kunt drinken!

Afzien zonder Internet?

Gefaseerd zijn we steeds verder uit onze comfort zone getrokken. Telefoons hadden geen bereik en Internet werkte slechts sporadisch. Gelukkig heeft Chris zijn ‘help, ik heb geen WiFi’ verschijnselen overwonnen en hebben we samen langere wandeltochten gemaakt dan onze stadse lichamen aankonden. Wandelen in dit park is niet voor watjes weggelegd en we hebben eindelijk iets gehad aan onze investeringen in Pilateslessen en wandelschoenen. Wil je de mooiste plekken zien, dan moet je namelijk eerst minimaal 10 kilometer over bergpaden lopen. Dit hielden we niet elke dag vol, dus al kijkend naar de jonge backpackers en fitte 50-plussers die dit wel konden, hebben we ook heerlijk genoten van koppen thee en warme chocolademelk…

Knipperlicht weer

Het weer in Patagonië is wisselvallig. Het ene moment schijnt de zon en pel je alle lagen kleding van je lijf en het andere moment blaast de wind je bijna omver en begint het (alleen in de bergen) uit het niets te regenen of sneeuwen. Ik was bang dat ik mijn bruine teint zou gaan verliezen, maar niets is minder waar. In plaats van bikini afdrukken, heb ik tegenwoordig hele sexy t-shirt afdrukken op mijn schouders staan :-S. De ozonlaag is hier zo dun dat je binnen een paar minuten in de volle zon al verbrandt. Niet zo handig dus om de zonnebrandcreme te vergeten.

Ons Patagonië avontuur is afgesloten met een trekking op de Perito Moreno gletsjer. Een ervaring die zoveel indruk op me heeft gemaakt dat ik die avond van de overdosis adrenaline (ok, en door het eten van teveel vlees) pas heel laat kon slapen. Flink wat activiteiten en plekken kunnen nu van onze bucket list en voldaan zijn we naar Buenos Aires gevlogen.