Naar het strand in Brazilië: Machweg heeft vakantie

De weken van luieren op de mooie stranden van Curacao en Aruba liggen al lang niet meer op de radar van onze wereldreis. Steden en natuurparken zijn leuk, maar soms wil je gewoon een paar dagen niets anders doen dan van strand naar restaurant en vervolgens naar je bed sjokken. Dit was het plan voor een week aan de kust tussen Sao Paulo en Rio. Maar ja, backpacken zou backpacken niet zijn als het niet anders was gelopen.

We wanna have ….  on the beach!

We dachten het goed geregeld te hebben: een romantische pousada binnen budget en een mooi strand bij Praia Cambury, een plaatsje aan zee omringd door het Atlantische regenwoud dat bekend staat om zijn goede restaurants. Wat wil je nog meer denk je misschien? Het antwoord kwam voor ons uit onverwachte hoek: wij wilden eten! En voor weinig geld. Blijkt dat in het laagseizoen de meeste restaurants alleen in het weekend open gaan en je een auto of taxi nodig hebt om van a naar b te reizen. De gemiddelde rijke Paulista (bewoner van Sao Paulo) verplaatst zich namelijk niet met het openbaar vervoer en zo is de infrastructuur ook niet ingericht.

Met de ene bus die per dag rijdt, kwamen we op een maandag aan. Het plaatsje leek uitgestorven. Yes, dachten wij toen we het prachtige strand zagen, maar daar kwamen we op terug toen we wilden eten. Elke maaltijd zaten we in een matig goede en te dure tent met een of twee andere stellen. Niet wat je noemt romantisch. Geen wonder dat de pousada doordeweeks zo goedkoop was. 

We hebben het twee dagen aangekeken. De zon kon het niet goedmaken, want het regende pijpenstelen. We hebben daarom onze biezen gepakt en Ilha Bela werd de volgende bestemming. Een prachtig eiland vlak voor de kust iets verder richting het noorden. Met de vorige ervaring op zak hebben we vooraf gecheckt of er goede busverbindingen waren en een hotelletje midden in een levendig dorpje geboekt. Toeristisch, maar alleen voor Brazilianen. De zon brak door, dus we konden eindelijk naar het strand en onze ogen de kost geven. Plastische chirurgie en steroïden zijn erg populair. Je moet er maar van houden (ik niet), maar vermakelijk om naar te kijken is het wel. 4 dagen lang hebben we niets anders gedaan dan wat we ons voorgenomen hadden. Sjok, sjok… strand, sjok sjok… lekker vis eten.

Raar volk in Paraty

Wetende dat we nog een flinke afstand af moesten leggen om een paar dagen later in Rio aan te komen, hebben we nog tussenstop gemaakt in Paraty. Dit is een heel goed geconserveerd Portugees koloniaal stadje met veel charme. Op de met keien bestraatte wegen kun je amper lopen en de paarden met wagens die je hier ziet dienen niet alleen de toeristen. Auto’s en vrachtwagens kunnen er simpelweg niet rijden. Wil je iets vervoeren, dan is het paard je enige optie. Om het plaatje compleet te maken, ligt Paraty ook nog eens aan zee en telt het ontelbaar veel idyllische eilandjes voor de kust. Super romantisch en dat trekt toeristen aan.

Voor het eerst zagen we weer Duitsers, Amerikanen en een enkele Nederlander, maar de Braziliaanse toeristen overheersten. Voor ons was dat een ervaring op zich, want voor Brazilianen met vakantie lijkt een dag zonder live muziek niet compleet te zijn. Kan leuk zijn, maar als je op een dag 5 keer ‘a girl from Ipanema’ hebt gehoord en je er ook nog vriendelijk voor wordt verzocht te betalen, dan hebben wij het wel gehad. Zo ook tijdens onze eco-boottour van een dag waarbij wij de enige buitenlanders waren. Urenlang stond de versterker van de bossa nova zanger met zijn gitaar op standje maximaal en hij werd maar niet moe… Niet zo eco vonden wij, maar uiteindelijk hebben we er veel lol om gehad. Chris zijn vraag of het volume wat zachter kon heeft geresulteerd in leuke gesprekken met medepassagiers. Ze begrepen er niets van en vonden ons duidelijk maar een raar volk!