Singapore fling

Tijdens de voorbereiding van de wereldreis is het nooit in ons opgekomen Singapore aan het lijstje toe te voegen. Een moderne stad in Azië, een mix van allerlei westerse en Aziatische culturen, maar geen democratie. Niet zomaar kunnen zeggen wat je vindt, maar wel op elke straathoek lekker kunnen eten. Prijzen hoger dan de hoogste wolkenkrabber en de ene glimmende mall na de andere. Er zijn wel aantrekkelijkere plekken om te verkennen dachten we. We moeten erop terugkomen. Singapore kwam op ons pad en wat we zagen op dat pad beviel ons wel… Grofweg klopten onze vooroordelen, maar onze interpretatie ervan is volledig veranderd. Horen we aan de Amerikaanse kant van de wereld weleens over de ‘can-do mentality’, hier lijkt dit motto daadwerkelijk van toepassing te zijn. De stad heeft een energie die ons aansteekt: ‘the fire is on!’

Voor niets gaat de zon op

De pret van veel luxe voor weinig van de afgelopen maanden is voorbij zodra we aankomen. We checken in bij een zogenaamd boutiquehotel waar we genoegen moeten nemen met een kamer van het formaat schoenendoos. Het duurste door ons zelf betaalde hotel in 8 maanden tijd. In de wc is ruimte voor een klein raam (het enige), maar niet voor je benen. Gelukkig zitten we in de juiste buurt, dus snel naar buiten voor eten in China Town en koffie in het Central Business District.

We pakken ons reisprojectje weer op om in de grote steden met expats en lokale bewoners over het leven en werk ter plaatse te praten. Niet eerder ging dat zo makkelijk. Aan expats geen gebrek en onder het genot van wijn en bier, worden we uitgebreid geïnformeerd over het leven in deze stadstaat. Beiden concluderen we dat het hard werken is, je een goed inkomen nodig hebt om de torenhoge huren te betalen, maar ook dat er een hele positive vibe hangt en je de mooiste weekendbestemmingen voor een schijntje binnen handbereik hebt. Oh ja, en houd je van gevarieerd eten? Dan moet je voorbereid zijn op een flinke dosis keuzestress. Singapore staat namelijk hoog op de lijst van beste food steden.

Spontane ontmoetingen

Dat ik graag over eten praat is geen nieuw bericht. In deze stad vind ik mijn gelijken. In het Maxwell Hawker Centre, een van de oudere hallen met eetkraampjes, raak ik aan de praat met een vrouw die heel benieuwd is naar wat ik eet. Uitgebreid ligt Ireen toe wat ze zelf op haar bord heeft en Chris en ik moeten het vooral ook even proeven. Het ijs is gebroken. Honderduit vertelt ze over haar trouwplannen en haar leven in de stad. Over haar familie, het geloof dat ze belijdt en vooral over de beste plekken om te eten. Op haar 31-ste woont ze om financiële redenen nog bij haar ouders. Niet allemaal rozengeur en maneschijn dus, maar haar stad inruilen voor goedkoper JB (Johor Bahru) vlak over de grens in Maleisië? Geen denken aan.

Ireen heeft nog wat tijd over en besluit ons rond te leiden in China Town. Nu het nog kan zegt ze, want de mooie oude shophouses maken steeds vaker plaats voor moderne gebouwen. Ze regelt zelfs een bezoek voor me bij een accupunctuur kliniek. Onder de indruk zijn we van haar gastvrijheid en spontaniteit. Van andere Nederlanders horen we die avond dat die openheid en nieuwsgierigheid jegens ons te maken heeft met onze Europese herkomst. Westerlingen staan volgens hen hoog op de ranglijst en Singaporesen en Chinezen zouden graag met ons gezien willen worden. Of dit waar is weten we niet. Zelf geloven we vooral graag dat we inmiddels een opener en toegankelijkere uitstraling hebben en daardoor makkelijk contact maken.

Twee dagen later maken we iets vergelijkbaars mee. Zonder echt te weten waar we zijn, stappen we in een bus die richting centrum zou moeten gaan. De chauffeur spreekt echter geen Engels en hoeveel we moeten betalen is een raadsel. Een man schiet ons te hulp en Chris raakt met hem aan de praat. Een kwartier later staan we weer midden in de stad en nodigt Chris onze reddende engel uit om verder te praten in een cafetje om de hoek. Deze Singaporees begeleidt start-ups en kan daar leuk over vertellen. Nieuwsgierige Chris is een en al oor. Hoe de vork ook in de steel steekt, wat de motieven voor deze kennismakingen ook zijn, voor ons is het leerzaam en leuk.

‘Wijk-hoppen’

Tussen de kennismakingen door bezoeken we de geijkte toeristische wijken waar we een mengelmoes van culturen zien. De Indiers in Little India, de Arabieren in Kampung Glam, maar ook de dames van lichte zeden in Geylang en een mix van van alles en nog wat in de niet toeristische wijken in het oosten van de stad. Blij zijn we dat we naast de steriele hoogbouw en malls van het centrum, ook leuke buurten zien met kleine winkeltjes en gezellige eethuisjes zonder toeristen en expats in pak. Er is dus wel degelijk sfeer te vinden in Singapore. En waar we ook zijn, de stad heeft een soort energie over zich die ons aanspreekt. Men streeft naar het beste en dat merk je.

We verplaatsen ons met bus, metro en taxi tegen kosten die beduidend lager zijn dan die in Nederland. We eten voor een schijntje in de eethuisjes en gaan flink over onze flashpackers schreef met avondjes in de voor expats en Singaporese populaire wijn- en cocktailbars. Als je het leven in de stad echt wilt ervaren, dan is het motto: do as the locals do. Dus ja, jammer dan dat het duurder is dan een gemiddelde dag in Indonesië of Peru. We genieten er volop van.

De vijf dagen in Singapore waren intensief en leuk. Vlak over de grens in JB maken we plannen voor de volgende bestemmingen en laten we alles even op ons inwerken. Wonen en werken in Singapore? Misschien, maar voorlopig is het toekomstmuziek. Machweg gaat eerst nog 4 maanden reizen. Doei!