Cultuur eten in Melaka, Maleisie

Waren we in Singapore nog druk met sightseeing en ontmoetingen met lekker eten als bijkomstigheid, draaien we het in Melaka volledig om. Eten staat centraal en ik heb een hele lijst van alles wat ik wil proeven. Chris meldt zich aan als deelnemer en samen struinen we de stad af op zoek naar de beste eethuisjes. Het is warm, maar gelukkig vinden we op elke straathoek wel een kelapa (=kokosnoot) verkoper waar we ons vochtgehalte weer op peil kunnen brengen. En dan raak je natuurlijk weer met mensen aan de praat. Over eten… Waarna we weer een nieuwe tip aan ons lijstje toe kunnen voegen en op pad gaan. Gelukkig hebben we 4 dagen de tijd en heel veel trek na ons eenzijdige dieet op Tioman.

Waarom juist Melaka?

We zijn er al achter dat de gemiddelde Maleisiër twee hobby’s heeft: winkelen en eten. Overal in dit land zie je moderne malls, eetstalletjes en foodcourts, Chinezen en in het geval van vrouwen veelal gesluierde moslims. In Melaka vind je dankzij haar geschiedenis alleen een net iets specialere mix van culturen en de daarmee gepaard gaande gastronomie.

In de 15-de eeuw strekend hier halverwege tussen China en India kooplieden neer om goederen en specerijen te verhandelen in destijds de grootste haven van Zuidoost-Azie. De Chinezen trouwden met Maleisische en Sumatraanse vrouwen en zo ontstond er een subcultuur bestaande uit de Nonya’s (vrouwen) en Baba’s (mannen), in Singapore ook wel de Peranakans genoemd. Die cultuur is vandaag de dag nog erg levendig en het eten niet te versmaden. Dit ervaren we als we ons te goed doen aan gestoofd varkensvlees, kip met buah keluak (een zwarte noot), sambals, atjar en allerlei andere kleine gerechten uit de keuken van het populaire eethuis Nancy’s Kitchen.

Ook de Indiers en Pakistanen laten hun sporen achter. Er is een Indiase wijk vol met eethuisjes, maar in China Town vinden we de beste Indiër: Pak Putra. Op een groot terras tjokvol Maleisiers, Indiers, Chinezen en wat westerse toeristen eten we botermalse kip met naan uit een tandoor-oven. Geen probleem is het als ik nieuwsgierig in de ovens wil kijken. Als ik denk aan het kruidige aroma dat eruit kwam, dan loopt het water me nog in de mond.

Maar wat Melaka echt onderscheidt van de andere Straits Settlements Singapore en Penang, zijn de nazaten van de Portugezen die jarenlang met de scepter hebben gezwaaid. Deze ‘Cristang’ wonen in de Kampung Portugis, zijn devoot katholiek en spreken ouderwetse vorm van het Portugees. Waar het ons om draait is natuurlijk het eten. De familie van eerder genoemd restaurant Nancy’s Kitchen stuurt ons naar een eethuis genaamd San Pedro in een straat net achter de populaire zeezicht eethuisjes. Op de bonnefooi gaan we er met de lokale bus naartoe en daar krijgen we geen spijt van. Ik durf mezelf wel garnalen BBQ expert te noemen, maar wat we hier eten heb ik nooit eerder geproefd zo lekker. Garnalen in sambal op z’n Portugees. Uiteraard al mijn charmes in de strijd gegooid voor het recept, maar helaas, het blijft een familiegeheim.

Nederlandse invloeden in China Town

Een leuke bijkomstigheid van Melaka is dat het centrum van de stad, China Town, erg mooi en goed te bewandelen is. UNESCO erfgoed en daarom een populaire toeristische trekpleister. In het weekend stromen de straten vol met bezoekers, dus we zorgen ervoor dat we voor die tijd de pittoreske straatjes hebben verkend. Ook al is het duidelijk een Chinese wijk, zijn er veel kenmerken uit de 150 jaar durende Nederlandse overheersing tijdens de 17de en 18de eeuw terug te vinden. Koophuizen gebouwd met Nederlandse bakstenen, het oude stadhuis dat ook nog steeds Stadhuys heet en straten met namen als Heerenstraat en Jonkerstraat. Het gebouw van onze B&B stamt uit ook die tijd en we slapen daarom midden in een stukje Nederlandse geschiedenis.

Aan onze eenvoudige B&B hebben we trouwens de meeste food-suggesties te danken. De Chinese eigenaar, misschien ook wel een Baba, stuurt ons van de ene naar de andere plek nadat we hebben aangegeven dat eten de hoofdreden van ons bezoek is. Zijn beste beurt maakt hij wanneer hij ons attendeert op een culturele braderie ter promotie van de Maleisische regio’s die dat weekend plaatsvindt. Drie keer raden hoe ze in Maleisië mensen verleiden om te komen? Juist, met eten. Gratis eten. Handig getimed gaan we rond lunchtijd polshoogte nemen. We treffen een lange rij kraampjes van musea en regionale toerismebureaus die ons allemaal eten willen aanbieden. We nemen kleine beetjes aan en proeven van alles van ongeveer elke etnische gemeenschap die Maleisië rijk is. Halverwege de markt zitten we al vol. We vragen ons wat is nu eigenlijk de doelstelling van het evenement is. Veel culturele informatie anders dan het eten vinden we niet, maar ons zal je niet horen klagen. Voldaan pakken we de bus naar Kuala Lumpur om meteen door te vliegen naar Borneo. Tijd voor actie en een beestenboel in de jungle!